Θα γινόμασταν για πρώτη φορά γονείς. Σε ένα μήνα θα γεννούσαμε και είχαμε ανάγκη να βρούμε έναν χώρο που θα προστατεύει το μωρό μας, που θα πρεσβεύει όσα θέλαμε για τη νέα μας οικογένεια και θα το αγκάλιαζε τις ώρες της ημέρας που θα έπρεπε να βρισκόμαστε στις εργασίες μας.
Βρεθήκαμε στις Μελωδίες μετά από επίσκεψη σε 16 (τουλάχιστον) άλλους σταθμούς της ευρύτερης γειτονιάς μας. Απογοητευμένοι πως μάλλον εμείς είμαστε πολύ απαιτητικοί, πως ίσως δεν υπάρχει το ιδανικό. Μπαίνοντας στον χώρο, ανεβαίνοντας την εσωτερική σκάλα και αφού καθίσαμε στα παιδικά καρεκλάκια για να ξεκινήσει η κουβέντα μας με τον Κώστα, ελπίζαμε η κουβέντα μας να μας ζεστάνει το ίδιο με τον χώρο. Και η κουβέντα μας μάς ζέστανε το ίδιο με τον χώρο! Καθησυχαστήκαμε. Σιγουρευτήκαμε. Συγκινηθήκαμε.
Το ευαίσθητο στην υγεία του κορίτσι μας μπήκε στην αγκαλιά τους 7 μηνών και για 6 χρόνια. Εν τω μεταξύ ήρθε και η 2η πριγκίπισσα μας και βρέθηκε και εκείνη στο ΣΠΙΤΙ των Μελωδιών όταν έγινε μόλις 4ων μηνών!
Χρωστάμε πολλά στις πρώτες τους παιδαγωγούς. Η βρεφονηπιοκόμος ήταν και είναι η πιο …συγκινητική επαγγελματίας που έχουμε γνωρίσει. Η σιγουριά της, η αγάπη της, η φροντίδα της, η προσαρμοστικότητα και η ψυχραιμία της είναι χαρακτηριστικά που δεν θα ξεχάσουμε στη ζωή μας. Οι παιδαγωγοί που ακολούθησαν επίσης τους πρόσφεραν όλα όσα θέλαμε και περισσότερα από όσα απαιτούσαμε. Τους αγαπάμε και τους τιμούμε.
Οι Μελωδίες μας πρόσφεραν το περιβάλλον που θέλαμε για τα παιδιά μας . Να χαίρονται, να μαθαίνουν, να μας εκπλήσσουν κάθε φορά που συζητάμε το ‘πώς πέρασες σήμερα στο σχολείο’…. Ευχαριστούμε Μαίρη (ω! Μαίρη) μας, Δέσποινά μας, Βάσω μας, Μίνα μας, Έφη μας, Αμάντα μας, Όλγα μας , Κώστα μας. Να σας έχει ο Θεός καλά.